CategorieSpeelsheid

25 reflectie vragen

2

Vragen zijn bijzondere zaken. Ze leiden tot reflectie, nodigen uit tot keuzen, geven inzicht en overzicht en kunnen betekenis opleveren.

  1. Wat is het ergste dat er zou kunnen gebeuren?
  2. Wat zou ik doen als ik maar een kwartier tijd had?
  3. Wie zou mij hierbij kunnen helpen?
  4. Wat zou ik eens kunnen uitproberen?
  5. Wat zou ik kunnen lezen?
  6. Wat kan ik nu wat ik een jaar geleden niet kon (en wat kan ik volgend jaar wat ik nu niet kan)?
  7. Waar wil ik meer van?
  8. Waar wil ik minder van?
  9. Wat heb ik geleerd vandaag?
  10. Hoe ziet mijn wereld er over 3 jaar uit als alles lukt wat ik wil?
  11. Waar ga ik mee ophouden?
  12. Begrijp ik wat er gebeurt?
  13. Kan ik betekenis geven aan wat er gebeurt?
  14. Heb ik invloed op wat er gebeurt?
  15. Heb ik geluisterd vandaag?
  16. Heb ik overtuigd ‘nee’ gezegd vandaag?
  17. Heb ik overtuigd ‘ja’ gezegd vandaag?
  18. Heb ik vandaag gelachen?
  19. Heb ik het wonder van de dag gezien of er over heen gekeken?
  20. Heb ik vandaag een keer stil gezeten (mijn ademhaling gehoord)?
  21. Wat is het beste advies dat ik mijzelf nu zou kunnen geven?
  22. Als ik het niet nú doe, wanneer doe ik het dan wel?
  23. Welk woord geeft het beste mijn anker in het leven weer?
  24. Welk woord geeft het beste mijn norm in het leven weer?
  25. Welk woord geeft het beste de brandstof van mijn leven weer?

Vind je dit een waardevolle blogpost, dan kun je je hier eenvoudig met je e-mailadres abonneren op de (on-)regelmatige updates van nieuw gepubliceerde blogs.

Man met voeten in de beek

M

Ik zit op een grote steen met mijn voeten in de beek. Driekwart spijkerbroek, korte mouwen T-shirt. De beek murmelt zacht als een eindeloze minimal-music symfonie. In het water zie ik wisselend zilverwit lichtspel en kleine schuimvlokjes.

Als ik ik goed kijk zie ik kleine donkere visjes in de minder snel stromende rustiger waterstukjes achter een paar grote stenen.

Het water is koel maar mijn voeten zijn er al aan gewend. De lucht is warm, ik zit half schaduw, half zon onder een grote dennenboom. Ik kan de hars van de boom ruiken. De grond om me heen is bedekt met dennennaalden van de vorige jaren. Ze zijn alle kleuren geel en bruin als een oud tapijt waar de kleur bijna uit is verdwenen.

Ik hoor krekels om me heen. Ik hoor zachte vogelgeluidjes die lijken op de zang van het goudhaantje. Zacht heel hoog getjilp. Als je niet heel goed luistert dan is het er niet.
Er is niemand anders. Ik voel mijn lijf nauwelijks omdat het precies perfect is. Warm met een heel klein windje. Ik ben helemaal alleen opgenomen in de vrede van het moment – nu.

Ik kan zo uitzoomen. Man met voeten in de beek wordt kleiner, ik zie meer van het landschap, de heuvel, de beek, de berg, de omgeving met een pad, met meerdere paden, met een strak blauwe lucht. Een dorp, een groot gebouw dat aan de bergwand lijkt te hangen. Nog meer dorpen. Man met voeten in de beek is daar ergens.
Ik kan in een flits weer inzoomen.

Licht, warmte, rust, stilte. Een mooi beeld om naar terug te keren in tijden van chaos en stress.

Vind je dit een waardevolle blogpost, dan kun je je hier eenvoudig met je e-mailadres abonneren op de (on-)regelmatige updates van nieuw gepubliceerde blogs.

Einstein in het oog van de naald (micro art)

E

Ik zat gisteren bij Van der Valk te praten met Marjon Trap (die zelf ook fantastische kunst maakt als fotografisch kunstenaar) en liet haar de blog zien over Bananen Kunst. Zij vertelde mij over Willard Wigan. Hij maakt de kleinste kunst die maar mogelijk is.

Turend in een microscoop en werkend in de rustige momenten tussen hartslagen in maakt hij micro kunstwerkjes in het oog van de naald en zelfs nog kleiner, ingebouwd in een menselijke haar.

Deze kunstenaar benoemt zichzelf als autist en heeft één zin van zijn moeder als leidraad voor zijn leven genomen. ‘Hoe kleiner de dingen zijn die je maakt, hoe groter je naam zal zijn in de wereld.’
Ik vind het een prachtig verhaal en ben helemaal in verwondering als ik zijn werk bekijk.

De kunstenaar heeft een prachtige website waar je in een slideshow veel van zijn werk kunt bewonderen.

Vind je dit een waardevolle blogpost, dan kun je je hier eenvoudig met je e-mailadres abonneren op de (on-)regelmatige updates van nieuw gepubliceerde blogs.

Bananen kunst

B

In het verlengde van Toiletpaper Roll Art van gisteren bedacht ik me dat ik vast nog ergens de link had naar de bananen kunstenaar. En dat was gelukkig ook zo.

De Japanse ingenieur Keisuke Yamada (X-account) is een Japans kunstenaar die bananen bewerkt tot de meest fantastische (en ja helaas tijdelijke) kunst. Je kunt hier heel veel meer van zijn werk op rij zien.

Met minimaal gereedschap (tandenstoker en lepeltje) beeldhouwt hij de mooiste miniaturen in banaan. Voor zo’n wondertje heeft hij maar een half uur want zo snel wordt de banaan bruin. Daarna maakt hij een foto en dan is het Hap-Slik-Weg!

Ik ben er weg van.

De man noemt zichzelf een gewone perfectionist en dat zal zeker zo zijn maar ik heb echt respect voor zo’n talent en ambacht.

Vind je dit een waardevolle blogpost, dan kun je je hier eenvoudig met je e-mailadres abonneren op de (on-)regelmatige update van nieuw gepubliceerde blogs.

Wachten bestaat niet

W

Wachten kan het gevoel geven dat je tijd verspilt.

Pas had ik in één week drie afspraken op voor mij nieuwe plekken. Om niet te laat zijn – en dus onzinnige stress te vermijden – ben ik op dit soort plekken meestal flink te vroeg.
Dat zijn altijd bijzonder waardevolle kwartiertjes. Ik zie medewerkers rondlopen, ik zie klanten zich aanmelden bij een receptie. Ik beleef de stijl van communiceren, de ongeschreven kledingregels, de vormgeving van de ruimtes en krijg daarmee al een interessante indruk van de betreffende organisatie.

Ik zou ook kunnen beleven dat ik heb zitten wachten maar dat is niet zo. Het is heel waardevolle tijd in mijn bestaan.

Mijmeringen

  • Wachten is altijd wachten op een ander ‘nu’.
  • Wachten doen we op iets, want als dat iets er niet is, is het geen wachten.

Wachten is een apart verschijnsel. We hebben al snel een beetje beeld erbij: wachten is niet fijn en als het kan dien je het te vermijden. Toch bestaat wachten feitelijk niet voor een mens.
Wie zich ergert aan wachten zet zichzelf ‘on hold’. Haalt zichzelf uit het ‘nu’ en accepteert dat het echte leven pas zo meteen weer begint.

Wachten is de middelste verspilling van de 7 verspillingen. Voor de mens hoeft deze niet te bestaan. Informatie wacht. Spullen wachten. Mensen kunnen kiezen of ze wachten (en zichzelf daarmee ‘on hold’ zetten) of ervoor kiezen in het ‘nu’ te blijven en daarmee te kiezen iets anders te doen. Bijvoorbeeld:

  • Mensen kijken.
  • Kreatief Uit het Raam kijken (KURK-en)
  • Lezen
  • Nadenken
  • enz .enz.

Voor mij is het de kunst om in het nu te blijven.

Vind je dit een waardevolle blogpost, dan kun je je hier eenvoudig met je e-mailadres abonneren op de (on-)regelmatige update van nieuw gepubliceerde blogs.

Zeven voicemail teksten (want het kan beter)

Z

Het verschijnsel voicemail is op zijn retour. Helemaal zonder kunnen we nog niet en daarom is het wijs stil te staan bij de tekst die een ander hoort. Wil je vol profijt hebben van deze blog?
Doe dan eerst dit kleine vrolijke experiment: Bel jezelf! Doe het nu!

Omdat je jezelf niet kunt bellen zonder in gesprek te zijn, word je doorgestuurd naar je eigen voicemail en hoor je wat de anderen horen. En hoe beviel de boodschap?

Letterlijk staat voicemail voor ‘stem-post’. Een beller kan je niet bereiken en wordt door jouw operator doorgezet naar een audio-boodschap. Er zijn vervolgens globaal 3 varianten.

  1. Een anonieme stem leest jouw nummer (boe!!).
  2. Een anonieme stemriedel waarin jij alleen je eigen naam noemt in het daarvoor bestemde moment (ietsie pietsie beter).
  3. Een geheel door jezelf ingesproken boodschap (best).

Beoordeel je eigen tekst (dus eerst jezelf bellen om te weten wat je voor boodschap hebt) met de volgende vier vuistregels

  1. Hoe korter hoe beter (want niemand zit te wachten op een tekst van een minuut en zeker niet de vaste bellers).
  2. Vraag geen overbodige dingen (het telefoonnummer hoef je niet te vragen want deze zie je in het display).
  3. Beloof niets wat je niet waar kunt maken (‘zo snel mogelijk | vandaag nog | binnen een werkdag’ klinkt stoer en goed maar gaat tegen je werken als je het niet waar maakt).
  4. Zorg dat je boodschap past voor al je bellers (dus ook voor de herhalende bellers, je klanten, je familie, je medewerkers etc.).
    Hier volgen zeven verschillende voicemailteksten.

Klassiek
Hallo, dit is de voicemail van Ad van der Hulst van Adjustintime. Ik ben op dit moment niet beschikbaar. Als je je naam en telefoonnummer inspreekt, bel ik je zo snel mogelijk terug. Bedankt!

Klassiek verbeterd
Dit is de voicemail van Ad van der Hulst. Laat naam en bericht achter en ik bel je ‘zo snel mogelijk/vandaag/binnen een werkdag’ terug.

Kort en simpel 1
Dit is de voicemail van Ad. Na de bliep kun je een bericht inspreken.

Kort en simpel 2
Dit is de voicemail van Ad. Spreek iets in na de bliep.

Sturende vorm lang
Dit is voicemail van Ad. Als het echt nodig is, spreek dan iets in. Stuur me liever een email of een tekstbericht. Ik reageer binnen een dag.

Sturende vorm kort
Dit is de voicemail van Ad van der Hulst. Stuur me als het dringend is een alsjeblieft een tekstbericht.

Vrolijk
Dit is de voicemail van Ad. Keep your message short and sweet, or I’ll have to press delete.
Dit is de voicemail van Ad. Houd je bericht kort en snel, dan heb je de meeste kans dat ik jou weer bel.

Alle voorbeelden beginnen met: ‘Dit is de voicemail van …’. En dat is slim. Direct beginnen met je naam sticht verwarring (‘Met Bart ….’) en als je niet oppast voelt de luisteraar zich een sukkel omdat hij merkt dat hij aan het praten is tegen een antwoordservice.

Vind je dit een waardevolle blogpost, dan kun je je hier eenvoudig met je e-mailadres abonneren op de (on-)regelmatige update van nieuw gepubliceerde blogs.

Via Negativa (koffie voorbeeld)

V

Productiviteit zonder koffie

Nassim Taleb heeft mij door zijn werk attent gemaakt op deze bijzondere manier van redeneren: Via Negativa is het consequent zoeken naar zaken die je beter weg kunt laten omdat ze mogelijk schade veroorzaken.

De Via Positiva (het omgekeerde) is de weg van de interventie, van de toevoeging, van de aanvulling, uitbreiding en het complexer maken. In de geneeskunde is er zelfs een term voor de schade die dit op kan leveren: iatrogenese. Iedere bijwerking van een medicijn kun je zien als schade van een interventie (en uiteraard is het evengoed soms wel de beste keus).

Koffie drinken is een interventie. Los van het ‘geluksmomentje’ is het een upper. Het geeft je een korte boost (na 20 minuten) die je kunt gebruiken. Zoals met alles in het leven is het uiteraard wel zo dat je de boost terug moet betalen. Ergens krijg je een dip die de energiebalans weer terug zet op normaal.

De meest gebruikelijke strategie is om de dip te vermijden door een keten van koppen koffie te drinken zodat het terugbetalen wordt verschoven tot je thuis bent. De meeste kantoorwerkers drinken op deze manier 1000 koppen koffie per jaar (5 per dag gedurende 40 weken).
Daarmee wordt koffie onbewust ingezet als productiviteit bevorderende interventie.

De Via Negativa leert ons dat we de interventie weg kunnen laten en daarmee de schade vermijden die op treedt als bijverschijnsel van de interventie (de dip). Wat gebeurt er als we de koffie weglaten? Ik ben vanaf 17 mei 2024 zonder koffie dus hier een verslagje van de effecten.

  • Als eerste effect ervoer ik dat mijn lijf zo gewend was aan koffie dat stoppen moeite kostte (hoofdpijn & sjagrijn)
  • Ik slaap veel beter.
  • Daarnaast verviel ik in het begin regelmatig in de sociale logica die zich manifesteert in de beroemde startdialoog: ‘Koffie?’-> ‘Lekker’ waarmee ik weer een kop koffie voor mij had.
  • De Starbucks Latte voordat ik een trein in klom is niet meer aan de orde (wel lekker goedkoop).
  • Stoppen met koffie leverde ook nog een ander probleem op. Ik moet natuurlijk wel drinken. Dat werd in mijn geval afwisselend Earl Grey, Rooibos, Jasmijn, allerlei kruidentheetjes uit de tuin en gewoon plat water.

Als het belangrijkste en meest positieve effect beleef ik een gelijkmatiger verdeling van aandacht en energie over de dag die me zo bevalt dat ik voorlopig niet van plan ben weer aan de koffie te gaan. Of ik er heel veel productiever van ben geworden weet ik niet maar wel een meer relaxt mens.

Vind je dit een waardevolle blogpost, dan kun je je hier eenvoudig met je e-mailadres abonneren op de (on-)regelmatige updates van nieuw gepubliceerde blogs.

Joziassen (over schoenen)

J

In de jaren dat ik wekelijks meerdere trainingen en workshops gaf had ik twee paar dedicated schoenen. Ze leken op elkaar. Grijs, punt, suede, gesp boven op, stijve hard leren zolen.

Ik heb ze indertijd Joziassen genoemd naar Jozias van Aartsen (politicus van de VVD, minister en burgemeester van Den Haag). Jozias droeg, als ik hem zag altijd dergelijke schoenen.

In de tijd dat ik geen trainingen gaf droeg (en draag) ik schoenen die het predikaat ‘barefoot’ hebben. Dat wil zo veel zeggen als:

  • geen hak
  • veel ruimte voor mijn tenen (dus geen puntschoenen)
  • flexibel
  • en superlicht

In de afgelopen maanden probeer ik zoveel mogelijk het dragen van sokken te vermijden, binnenshuis op blote voeten te lopen en buitenhuis zo licht en flex mogelijke schoenen te dragen zonder hak.

Pas probeerde ik weer eens de Joziassen aan. Kansloos. Mijn tenen willen het niet meer en ik geef ze groot gelijk en dus ook heel veel ruimte. De Joziassen hebben inmiddels een ander baasje.

Waarom geen hak? Iedere hak maakt dat je de hele dag een klein beetje voorover loopt. Dat is niet nodig en al helemaal niet slim als ik nadenk over de basale functie van een schoen.

Vind je dit een waardevolle blogpost, dan kun je je hier eenvoudig met je e-mailadres abonneren op de (on-)regelmatige updates van nieuw gepubliceerde blogs.

Het pad zonder pad

H

Ik kom overal richtingaanwijzers tegen. Niet onlogisch omdat ‘het pad’ een onderwerp is dat me bezig houd. Beetje in het verlengde van ‘pensioen: wat ga ik doen?’
Wat niet blijkt te werken is mijn oude logica:

  • Plan maken
  • Beetje sudderen
  • Plan bijstellen
  • Plan uitvoeren

Het zit hem meer in het uithouden dat er alle tijd is, niets hoeft en goed letten op wat er op mij afkomt. Nu zijn dat allerlei richtingwijzers die iets te maken hebben met een pad maar toch ook weer niet.

De eerste richtingaanwijzer was een uitspraak van de grote Soefi dichter Rumi: ‘As you start to walk on your way, the way appears’.

De tweede was de film en daarna het boek ‘The Saltpath‘. Een verhaal van een Engelse man en vrouw die alles kwijt raken en besluiten een lange kustwandeling te maken omdat ze nu toch geen spullen en geen (een heel klein beetje per maand) geld hebben. Het is een fascinerend verhaal vol van wijsheid en humor.

De derde was een boek dat mijn lief aan het lezen was. The Pathless Path dat beschrijft aan de hand van de biografie van de schrijver hoe je kunt besluiten van het ‘default path’ af te gaan, te wennen aan discomfort en angst, maar wel je creativiteit, je vrijheid en je leven ervoor terug te krijgen.

Ik weet nog niet zo goed wat dit mij allemaal wil zeggen. Maar het sudderen van mijn oude logica zal vast weer zijn werk gaan doen.

Vind je dit een waardevolle blogpost, dan kun je je hier eenvoudig met je e-mailadres abonneren op de (on-)regelmatige updates van nieuw gepubliceerde blogs.

Online Leven

O

Leef ik als ik online ben?

Waar of niet waar?

Als ik schrijf wel (ik ben actief in mijn denken)
Als ik nieuws kijk niet (ik ben passief in mijn denken)
Als ik afleiding zoek niet (ik ben passief in mijn denken)
Als ik een plan maak of reflecteer wel (ik ben actief in mijn denken)

Vind je dit een waardevolle blogpost, dan kun je je hier eenvoudig met je e-mailadres abonneren op de (on-)regelmatige updates van nieuw gepubliceerde blogs.

Categorieën

Meest gebruikte tags

Zoek je iets specifieks?

Gebruik dan het zoekveld in de rechterbovenhoek van de website.